شاعر: پل کینگ

من بزرگ می شوم، دانه ی بلوط گفت

اما همه خندیدند:

پاک عقلت رو از دست دادی!

 

من بزرگ می شوم، جوانه ی کوچک می دانست

اما همه مسخره اش کردند:

چی! توی کوچولو؟

 

من بزرگ می شوم، نهال سبز گفت

اما همه طعنه زدند:

تو اصلا به چشم نمی آیی!

 

من بزرگ می شوم، درخت جوان گفت

همه پچ پچ کردند

می بینیم، می بینیم!

 

حالا من بزرگ شده ام، درخت بلند و تنومند بلوط گفت

و همه درخت ها تایید کردند

تو پادشاه همه ی مایی!